Vandaag op de fiets zag ik dit.
Blijkbaar moest de gemeenteambtenaar de speeltuin bladvrij maken.
Dit is het eindresultaat. Ik moet dan lachen.
Ik ben in gedachten vaak op zoek naar hoe dit zo gekomen is. Dat doe ik door minitheorietjes op te stellen. Bij deze een inkijkje in mijn hoofd, in willekeurige volgorde :
De gemeente maakt elk jaar de speeltuinen bladvrij. De manager van deze man heeft iedere speeltuin in de gemeente 20 minuten gegeven. Dán is het op tijd gedaan.
Speeltuinen horen bladvrij. De openbare groene ruimte niet. De speeltuin bedraagt 20% van de groene ruimte hier, dus stop ik hier
of
ik wil op tijd thuis zijn, want het is mijn trouwdag en ik hoef niet meer dan 20% te doen, maar dat doe ik meestal wel, want dit is eigenlijk een beetje gek zo, maar het is een bijzondere dag….
of misschien:
Deze man is een grote kindervriend en denkt hij : Kinderen spelen graag in hopen bladeren, daarom maak ik in mijn vrije tijd, extra rondjes door de gemeente om in speeltuinen een paar hopen te maken! Vinden ze leuker dan de wipkip.
De speeltuin en ruimte was vroeger veel kleiner. Er is wel ruimte, maar geen tijd en geld bijgekomen. Sneller/meer gaat gewoon niet. #crisis
Wat ook kan:
Deze man is fan van graancirkels en maakt ze graag na tijdens zijn werk in de hoop dat ze later op Google Maps te zien zijn.
Van minitheorie naar ont-stroeven
In mijn werk is het zinvol om me continu af te vragen hoe iets zo gekomen is. Dat helpt me om te begrijpen waarom mensen dingen doen die ze doen door mij te proberen in hun context te verplaatsen.
Ik probeer dat zo breed en fantasierijk mogelijk te doen: ik heb namelijk geen idee!
Vaak zijn het patronen die vroeger hielpen, die in de veranderde context nog steeds worden gevolgd, maar die niet meer helpend blijken te zien.
Als organisatie adviseur kijk ik daarnaar: welke gedrag maakt stroef, en wat is nodig om te ont-stroeven?
Een voorbeeldje
In de kleinere organisatie 2 jaar geleden was het logisch dat de manager een aantal dingen moest goedkeuren als laatste check / borging.
Die regel is er vandaag nog steeds.
Maar ook is er wrevel over het lange wachten tot de goedkeuring .
Wat zou er aan de hand kunnen zijn? –> Minitheorietjes
– Het is veel drukker voor de manager geworden.
– De manager is laks geworden.
– Het is een andere manager die het belang en gevolgen niet overziet.
– Het kost 10 minuten om een goedkeuring te geven, want de software is ingewikkeld.
– De manager wordt veel vaker gevraagd om dingen goed te keuren
– etc etc.
Het oude, ooit helpende, patroon, blijkt niet meer helpend te zijn omdat te context verandert is. Oeps.
Het zichtbaar maken en gezamenlijk onderzoeken van niet langer helpende patronen, doe ik graag. Bel mij als samen wilt zoeken in jouw context. Of als je wilt horen hoe de minitheorietjes hielpen bij het verminderen van de wrevel in mijn voorbeeld.
Nog een voorbeeld, over die douche
Ik laat je tot slot graag deze video zien, waarin je ziet hoe sterke patronen in een veranderende context soms niet langer helpend kunnen zijn. Over douches, sportkleding en deurwaarders.
Onder welke, ondertussen niet meer stromende douche, was jij nu elke ochtend je haar?