“Liminale Fase” Zo las ik net in één woord terug, waar mijn werkelijkheid met een van de teams die ik ondersteun over gaat : de periode waarin “het oude niet meer mag en het nieuwe nog niet werkt” ; de liminale fase.
Ik ondersteun een team in een nieuwe realiteit, waarin veel beweegt. In Onmacht ( van ’t Hek & van Os) wordt mooi beschreven dat je deze periode moet koesteren en benutten, in ieder geval niet moet willen wegduwen of verkorten. Juist het verduren van het “niet weten” en wennen aan de nieuwe situatie, het leren, het verkennen, samen betekenis geven, is nodig om niet terug te vallen in de “oude patronen” van de oude situatie. Dat kost tijd.
Ondanks dat ik soms zelf ook ongemak heb tijdens zo’n fase,
(“Voeg ik waarde toe?”, “Voldoen we aan concrete verwachtingen?”, “Gaan we snel genoeg?” , “Doen we het goede?”) is het een mooie periode, waarin ik dicht kan aansluiten bij mensen. Zo ontdekken we vanzelf en samen in het team wat en hoe we verder kunnen en willen veranderen. Mooi werk vind ik dat.
Via mijn vragen als :
Wat heb je geleerd? Wat kun je bijdragen? Welke dingen heb je al losgelaten? Wat waardeer je aan de nieuwe situatie? Waar verlang je naar terug? ontstaan vanzelf mijn volgende interventies om de nieuwe werkelijkheid tijdelijk vaster te zetten.